ΤΟ ΦΟΥΣΤΑΝΙ ΜΕ ΤΙΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ
ΚΕΙΜΕΝΟ της Ελένης Πριοβόλου
Η Σοφία Μαντουβάλου, έτσι όπως μας έχει συνηθίσει στα τριάντα και πλέον χρόνια της προσφοράς της στην παιδική λογοτεχνία, διαλέγει και τούτη τη φορά έναν ιδιαίτερο όσο και πρωτότυπο τρόπο να προσεγγίσει τις παιδικές ψυχές, αλλά και τις «μεγάλες».
Πάνω σε ένα φουστάνι κοριτσιού θα βρουν καταφυγή πεταλούδες από όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου. Πεταλούδες σε όλα τα χρώματα και όλες τις διαλέκτους. Πεταλούδες ψυχές της αγάπης. Άλλες θα βρεθούν εκεί τυχαία. Άλλες κυνηγημένες από δεινά, πόλεμο, φωτιά, πείνα, φτώχεια… ή και απλώς για τουρισμό. Νιώθουν όμως πως επάνω στο φουστάνι τις προσκαλεί μια αδελφή ψυχή, που δεν κλείνει τα «σύνορά της» στο διαφορετικό, αλλά μαγνητίζει με τη δύναμη της δικής της αγάπης την ψυχή του άλλου, από όποιο μέρος του πλανήτη και αν προέρχεται. Το φουστάνι γίνεται ένας παγκόσμιος κήπος ανταλλαγής συναισθημάτων, κουλτούρας, σκέψης, ηθικής τάξης και πολιτισμού.
Μέσα από το βιβλίο Το φουστάνι με τις πεταλούδες, η Σοφία Μαντουβάλου μιλάει για την παγκοσμιοποίηση και τις διαπολιτισμικές αξίες όχι όπως τη θέλουν τα οικονομικά συμφέροντα, αλλά όπως την επιθυμούν οι λαοί. Η Μαντουβάλου, «ασύνορη» η ίδια και πολίτης του κόσμου, καταργεί την ξενοφοβία και τις ρατσιστικές αντιλήψεις. Στήνει το «παρθένο» σκηνικό της πάνω σε ένα ροζ φουστάνι, έναν κήπο αθωότητας, ονείρου και φαντασίας, και δημιουργεί το όραμα μιας κοινωνίας των λαών.
«Είμαστε τόσο διαφορετικές, αλλά και τόσο ίδιες οι ψυχές της αγάπης», έκρυψε τη σκέψη της στο μυστικό κουκούλι η Μυρτώ…
Και μ’ ετούτο το παγκόσμιο βιβλίο η Σοφία Μαντουβάλου αποδεικνύει πως η υποψηφιότητά της για το Βραβείο Άντερσεν δεν ήρθε καθόλου τυχαία.
ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΕΙΡΑ ''ΔΙΑΒΑΖΩ ΙΣΤΟΡΙΕΣ'' :
ΕΝΑΣ ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ
Εικονογράφος: Κατερίνα Βερούτσου
Στη χώρα που βρίσκεται κάτω από τον αστερισμό του Καλειδοσκοπίου, ένας νεαρός καλλιτέχνης, ο Ασπρόμαυρος Φίλμους, ζωγραφίζει μόνο με άσπρο και μαύρο χρώμα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Ασπρόμαυρος ζωγραφίζει μόνο άσπρα, μαύρα ή ασπρόμαυρα θέματα. Η όμορφη και φιλόδοξη μητέρα του, μια τέως αφρικανή πριγκίπισσα, δεν το βάζει κάτω. Θέλει σώνει και καλά ο γιος της να γίνει ένας τυπικός ζωγράφος όλων των χρωμάτων. Μήπως ο Ασπρόμαυρος χρειάζεται επειγόντως γιατρό; Μήπως έχει αχρωματοψία; Μήπως έχει αλλεργία; Τι θα γίνει τελικά; Ένα παραμύθι για τη διαφορετικότητα, για εκείνους που αισθάνονται διαφορετικοί, αλλά και για εκείνους που τολμούν να είναι διαφορετικοί.
ΜΗΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΒΛΑΚΑΣ;
Ο βλάκας του τίτλου είναι ο Φίρλος. Ένα παιδί που διασκεδάζει ταλαιπωρώντας, εκφοβίζοντας, τρομοκρατώντας, βασανίζοντας τους άλλους. Αυτός είναι ο ήρωας του βιβλίου. Ο αφηγητής, με το κλασικό ανατρεπτικό ύφος του Σερέφα, περιγράφει σκηνές απείρου κάλλους, ενώ μια μύγα, πανταχού παρούσα σχολιάστρια, εν είδει αρχαίου χορού, κρίνει και καθοδηγεί τον αναγνώστη, κρατώντας σταθερά τον άξονα της ιστορίας μέσα σ’ όλα τα απίστευτα λογοπαίγνια και τις αναπάντεχες εξελίξεις της ιστορίας. Το μεγάλο επίτευγμα του βιβλίου είναι οτι ο Φίρλος δε μένει ξύλο απελέκητο: εξελίσσεται, κάνει τα βήματα τα δύσκολα, που θα τον βοηθήσουν να πατήσει πιο γερά στα πόδια του και να γλιτώσει (κι αυτός και οι γύρω του) από τις κακίες του.
